Éimaischen - święto Emaus - polki.lu
18488
post-template-default,single,single-post,postid-18488,single-format-standard,qode-quick-links-1.0,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled,qode-title-hidden,qode_grid_1300,side_area_uncovered_from_content,footer_responsive_adv,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-11.2,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-5.1.1,vc_responsive

Éimaischen – święto Emaus

Poniedziałek wielkanocny w Luksemburgu nie oznacza jak w Polsce Śmingusa Dyngusa (chociaż jakby przyjrzeć się pogodzie, to może jednak powinien nazywać się Lanym Poniedziałkiem), ani jak we Francji „polowania na jajka” (chasse aux œufs), ale kojarzy się raczej z « Péckvillechen » oraz tradycyjnym targiem « Éimaischen » (świętem Emaus). To popularne i folklorystyczne święto odbywa się w mieście Luksemburg na placu Marché-aux-Poissons oraz w Nospelt.

W dniu Zmartwychwstania Jezusa do Emaus szli dwaj jego uczniowie, rozgoryczeni śmiercią swojego nauczyciela. W czasie drogi przyłączył się do nich Jezus, który z początku nie został rozpoznany, i który w czasie wspólnej wędrówki przedstawił wykładnię proroctw mesjańskich. Po dotarciu na miejsce, do Emaus, w czasie wspólnego posiłku, Jezus został rozpoznany przez uczniów, gdy łamał dla nich chleb, i wówczas zniknął.

W XIX wieku, « Éimaischen » było świętem garncarzy w Luksemburgu, ale Poniedziałek Wielkanocny od dawna był uznawany w wielu miejscach za święto cechu garncarzy.

Pierwsze pisemne ślady « Éimaischen » pochodzą z 3 kwietnia 1827, dnia, w którym zdecydowano o przeniesieniu jarmarku przy kościele Św. Michała na plac Marché-aux-Poissons.

Po przerwie spowodowanej I-szą Wojną Światową, komitet « Alstad » (komitet Starego Miasta), postanowił przywrócić do życia tracyjny targ « Éimaischen » w 1938. Od 1957, święto to obchodzone jest również w Nospelt (www.emaischen.lu).

Targ « Éimaischen » jest przede wszystkim znany ze swoich « Péckvillchercher », glinianych ptaszków, do których wlewa się wodę i dmuchając w gwizdek moduluje się trel ptaszka.

Najstarsze znane na świecie ceramiczne lub gliniane gwizdki pochodza z roku 4500 p.n.e., ale stały się popularne w Europie dopiero około XVI-go wieku.

Pierwszy luksemburski « Péckvillchen » pochodzi z okresu między 1850 i 1914. W czasie I-szej Wojny Światowej, produkcja « Péckvillercher », nazywanych również Léinefässercher, Spriddelcher lub Freieschtaser, została wstrzymana. Dopiero w roku 1938, z inicjatywy komitetu « Alstad », « Éimaischen » zostaje przywrocone do życia i pojawiają się aktualne « Péckvillercher ».

Dzisiaj, można znaleźć różnorodne i pochodzące od wielu artystów modele ptaszków, które są poszukiwane przez kolekcjonerów.

Obok stoisk z wyrobami glinianymi, proponowane są pokazy garncarstwa oraz tradycyjne luksemburskie stoiska z jedzeniem i napojami oraz gry dla dzieci i rodziców.

W tym roku targ odbędzie się 2 kwietnia 2018 od godz. 8:00 do 18:00 w Luksemburgu i od godz. 10:00 do 18:00 w Nospelt.

Photo credits :  yourartshow.org, wikiwand, roma-antiqua.de, le quotidien

Péckvillchen_6544 wikiwand IMG_2367 roma antiqua 073655 le quotidien

Iwona Mastalska