20 maj Zdrowa Polka w Walferdange – Fotorelacja

Tegoroczna majówka poprowadziła nas na początku w okolicach Raschpëtzer qanat, czyli podziemnego rzymskiego akweduktu Raschpëtzer, ktory znajduje się nad Walferdange. Do dnia dzisiejszego przechwytuje on wodę podziemną i odprowadza ją grawitacyjnie, dostarczając wode pitną w części Walferdange i Heisdorf, a dawniej umożliwiał on zaopatrywanie w wodę pitną willi lub zespołu willi rzymskich w dolinie. Jego struktura ma 650 m długości i do 37 m głębokości, a konstrukcja przechwytuje wody gruntowe 20 m od powierzchni.

Obecny przepływ kanału (biorąc pod uwagę, że woda nadal krąży w nim na niektórych odcinkach) wynosi 180 m3 na dobę (2,08 l/s). Prawdopodobnie posiadał on około dwudziestu pionowych szybów, z których zlokalizowano 13. Prace zostały datowane na podstawie analizy dendrochronologicznej na około 130 r ne.

Analiza konstukcji akweduktu wykazała, że ​​do jego wykonania wdrożono wiedzę w zakresie hydrauliki, topografii, zapewnienia regularnego i wystarczającego spadku i wymiarów, a także hydrogeologii, rozpoznania i lokalizacji zasobów wód podziemnych, a następnie geologii i konstrukcji, aby zapewnić wykonalność wykopu zgodnie ze skrzyżowanymi warstwami. Nawet jeśli akwedukt nie jest wolny od niedoskonałości, pozostaje jednak dużym osiagnięciem technicznym do dziś. Niektóre części zostały przebudowane lub przystosowane, aby zapewnić ich zachowanie i udostępnienie dla zwiedzających jak stalowe pokrywy dwóch studzienek wyposażone w przeszklone okienka, przez które można zobaczyć wnętrze oraz wodę płynącą kanałami. Galeria zarezerwowana dla zwiedzających daje dostęp do głębi studni.

Po odkryciu tych imponujących rzymskich konstrukcji, mogłyśmy w wiosennej seledynowej zieleni podążać wygodną ścieżką aż do naszego tradycyjnego postoju dopingującego przy brzegu małego stawu w głębi lasu. Po drodze odwiedziłyśmy miejsce, gdzie w latach 1894-1902 zostało posadzonych 6 czerwonych dębów na cześć Wielkiej Księżnej Marii-Adelheid i jej 5 sióstr, miedzy innymi przyszłej Wielkiej Księżnej Charlotte, która stała się prawdziwą ikoną Luksemburga, matką kraju, bohaterką ruchu oporu i symbolem niepodległości. W ciągu 45 lat panowania ta kobieta z charakterem, która jest jedną z wielkich europejskich monarchów XX wieku, uczyniła ze swojego małego terytorium raj finansowy, w którym banki zajęły miejsce przemysłu stalowego.